۱۴۰۰-۰۶-۱۷، ۱۰:۴۰ ق.ظ
به گزارش گیل خبر/ قطعا شقاق مقعدی یکی از همان بیماری های دردناکی است که هیچ کس دوست ندارد به آن مبتلا شود و کسانی هم که گرفتار شدند، به دنبال سریع ترین راه برای درمان آن هستند. این بیماری به دلیل نشانه های درد آوری مانند سوزش، خارش شدید، اذیت شدن در اثر تماس با لباس ریز و… که دارد، باید در اسرع وقت درمان شوند زیرا ممکن است به مرحله مزمن رسیده و از بین بردن علائم به مراتب سخت تر شود.
فرقی ندارد که زن باشید یا مرد، اگر سبک زندگی ناسالمی داشته باشید، ممکن است در خطر ابتلا به این عارضه قرار بگیرید.
از شما می خواهیم در ادامه با ما همراه باشید تا کاملا با بیماری شقاق مقعدی و روشهای درمان آن آشنا شوید.
شقاق مقعدی چیست؟
شقاق مقعدی که با فیشر آنال هم شناخته می شود؛ یک بیماری شایع است که در آن شکاف یا یک پارگی کوچک همراه با سوزش و درد در لایه داخلی یا خارجی مقعد به وجود می آید.
طبق آمار تخمین زده شده است که از هر 10 نفر یک نفر ممکن است در طول زندگی خود دچار شقاق مقعد شود. البته این آمار دقیق نیست زیرا تعدادی از افرادی که دچار فیشر می شوند، از بیان کردن بیماری خود خجالت می کشند و تعداد اندکی هم ممکن است که بیماری آنها به اشتباه تشخیص داده شود.
انواع
این بیماری نشیمنگاهی می تواند از نظر پزشکی به صورت زیر دسته بندی شود:
شقاق مقعدی حاد: این نوع معمولا طی شش هفته برطرف می شود. رایج ترین نوع، شقاق مقعدی حاد است و معمولاً به صورت یک خط کوچک با لبه های واضح ظاهر می شود.
شقاق مقعدی مزمن: این نوع بیش از شش هفته ادامه می یابد و به خودی ترمیم پیدا نمی کند. اگر فرد برای درمان آن اقدام نکند، ممکن است که سال ها با او همراه باشد.
شقاق مزمن معمولاً عمیق تر از شقاق مقعد حاد است و به همین دلیل هم بهبود پیدا نکرده و ترمیم نمی شود. شقاق مزمن به روش های تهاجمی و قطعی مانند لیزر قابل درمان است.
از دید دیگر؛ این بیماری می تواند در دو دسته زیر قرار بگیرد:
اولیه: به دلیل ضربه یا فشار موضعی، مانند یبوست یا زایمان طبیعی نوزاد به وجود می آید.
ثانویه: به دلیل یک بیماری زمینه ای، مانند کولیت اولسروز ، بیماری کرون یا کلامیدیا ایجاد می شود.
علائم شقاق مقعدی
شایع ترین علائم شکاف مقعد شامل موارد زیر هستند:
درد شدید، سوزش در قسمت مقعد یا اطراف آن، که هنگام دفع مدفوع بدتر می شود و معمولاً به مرور زمان فرد مقداری خون روشن روی کاغذ توالت یا مدفوع مشاهده می کند.
خارش که ممکن است در اثر تماس لباس زیر با زخم بدتر شود
خوب است بدانید: فردی که دارای شقاق مقعد است، اغلب اجابت مزاج را به تعویق می اندازد و منجر به بدتر شدن چرخه ای می شود که در آن مدفوع خشک و سفت شده و سپس باعث یبوست و درد بیشتر شقاق می شود.
علائم شایع تر شکاف مقعد ممکن است شامل موارد زیر باشد:
اسپاسم یا احساس سفت شدن در مقعد در هنگام دفع مدفوع
تورم و التهاب در اطراف زخم
ایجاد آبسه: تورم دردناک شبیه جوش در نزدیکی مقعد که پر از چرک بوده و ممکن است منجر به فیستول شود.
علت و دلایل
شقاق مقعدی می تواند زمانی رخ دهد که کانال مقعد بیش از حد کشیده شود و این اتفاق باعث پارگی دیواره آن شود. به ویژه در کودکان، به تعویق انداختن اجابت مزاج برای جلوگیری از درد ناشی از آن ممکن است یبوست را بدتر کرده و مشکل را تشدید کند.
خوب است بدانید علل شقاق مقعد ممکن است شامل موارد زیر هم باشند.
نقش یبوست در ایجاد شقاق
می توان گفت شایع ترین دلیل شقاق، یبوست است. عوامل زیادی ممکن است باعث یبوست شوند، اما شایع ترین آنها عبارتند از:
عدم مصرف فیبر کافی
عدم نوشیدن مایعات کافی
مصرف برخی از داروها، به ویژه مسکن های قوی، مانند مواد افیونی
ورزش نکردن یا کم تحرک بودن
نادیده گرفتن مکرر میل به اجابت مزاج
تغییر رژیم غذایی یا برنامه روزانه
اضطراب یا افسردگی
برخی از بیماری ها مانند کم کاری غده تیروئید
شقاق مقعدی پس از زایمان
شقاق مقعدی می تواند در بارداری رخ دهد. در دوران بارداری، زنان اغلب به دلیل افزایش وزن نوزاد با فشار آوردن بر راست روده (قسمت پایانی دستگاه گوارش) دچار یبوست می شوند که مدفوع را ذخیره می کند تا زمانی که فرد برای اجابت مزاج آماده شود.
طبق آمار زایمان طبیعی باعث ایجاد شقاق مقعد در یک زن از هر 10 زن می شود.
سایر علل احتمالی شقاق مقعدی عبارتند از:
اسهال مداوم
عفونت های مقاربتی مانند تبخال مقعدی یا کلامیدیا که باعث نرم شدن و شکنندگی بافت ها می شود
بیماری التهابی روده (IBD)، به معنی کولیت اولسروز یا بیماری کرون
تروما، به عنوان مثال از مقاربت مقعدی خشن بدون استفاده از مواد روغنی یا وارد کردن اجسام خارجی دیگر
ماهیچه های اسفنکتر مقعدی شامل تنگی غیرعادی یا اسپاسم مقعدی
سابقه داشتن جراحی مقعد
برخی سرطان ها مانند سرطان خون
تشخیص
زمان مراجعه به پزشک، ممکن است بر اساس توصیف علائم و معاینه فیزیکی، شقاق مقعد را تشخیص دهد. معاینه فیزیکی معمولاً شامل جداسازی ملایم باسن است تا متخصص بتواند ناحیه اطراف مقعد را ببیند.
پزشک معمولاً از قرار دادن هر چیزی در کانال مقعد، مانند انگشت، دستکش یا وسیله های کوچک اجتناب می کند، زیرا این کار می تواند باعث درد قابل توجهی شود و اغلب برای تشخیص موقتی ضروری نیست.
