۱۳۹۸-۰۲-۰۳، ۱۲:۰۸ ب.ظ
طراحی داخلی به خودی خود با مواردی بیش از توسعه تجسم بصری یا محیطی یک فضای داخلی مرتبط است. متخصصانی که طراحی داخلی یک فضا را انجام میدهند، به دنبال مواردی برای بهینه سازی و هماهنگ کردن عواملی هستند که مورد استفاده قرار میگیرند و محیط ایجاد شده بر اساس آن طراحی میگردد.
بنابراین، بر اساس اظهار دفتر آمار کاری ایالات متحده آمریکا، فعالیتهای عملی، زیبایی شناختی و سودمند، برای دستیابی به اهداف مورد نظر مانند افزایش بهره وری، فروش کالاها یا بهبود سبک زندگی مربوط به طراحی داخلی هستند. طراحی داخلی، یک فعالیت است که به تغییرات در سیستم اقتصاد، سازمان، فناوری، جمعیت شناسی و اهداف کسب و کار یک سازمان پاسخ میدهد.
طراحی داخلی به عنوان یک فعالیت انسانی، دارای سابقهای طولانی به میزان صدها سال است. طراحی داخلی به عنوان یک حرفه منسجم توسط اجرا کننده آن یعنی “طراح داخلی” شناسایی میشود، که یک تخصص نسبتاً جدید است. بسیاری از کارشناسان که در این زمینه تحقیقات مهمی را انجام دادهاند، سوابق گذشته این حرفه را در اوایل قرن بیستم و ظهور دکوراسیون داخلی به عنوان یک حرفه جدا از معماری مشاهده نمودهاند. در دهههای اولیه این قرن، این رشته تخصصی به میزان زیادی بر معماری داخلی ساختمان مسکونی متمرکز بوده است.
در حدود اوایل دهه ۱۹۴۰، ابتدا اصطلاحات “طراحی داخلی” و “طراح داخلی” توسط افرادی مورد استفاده قرار میگرفت که خدمات مربوط به طراحی داخلی ساختمان را به تعدادی اندکی از مشتریان که به طور روزافزون در ارتباط با این کسب و کار در حال افزایش بودهاند، ارائه میدادند. پس از جنگ جهانی دوم، اهمیت طراحی اماکن غیر مسکونی (شامل دفاتر، هتل ها، مؤسسات خرده فروشی و مدارس) افزایش پیدا نمود. به طور کلی، طراحی داخلی به دو دسته طراحی اماکن مسکونی و طراحی اماکن قراردادی یا تجاری، تقسیم میشود. امروزه، طراحی داخلی به طور فزایندهای تخصصی شده است زیرا ساختمانها و مواد از نظر فناوری پیچیدهتر میشوند و به مقررات و استانداردهای بیشتری جهت اجرا نیاز دارند.
اولین سازمان ملی حرفهای برای طراحان داخلی، مؤسسه آمریکایی تزئین کنندگان داخلی (که بعداً مؤسسه آمریکایی طراحان داخلی نامیده شد) در سال ۱۹۳۱ تأسیس شد و پس از آن جامعه ملی طراحان داخلی در سال ۱۹۵۷ تأسیس گردید. این مؤسسات تا دهههای ۱۹۶۰ و ۱۹۷۰ به فعالیت خود ادامه دادند تا این که سازمانهای مستقلی برای ارزیابی صلاحیت مربوط به طراحان و برنامههای طراحی شده تأسیس شدند، که بدین وسیله اساس این حرفه را برای طراحان؛ و استانداردهایی را برای آموزش، کسب تجربه، و بررسی این حرفه بنا نهادند.
این نهادها شامل شورای مربیان طراحی داخلی، بنیاد تحقیقات آموزشی مربوط به طراحی داخلی و شورای ملی تعیین صلاحیت طراحی داخلی است. در سال ۱۹۷۵، سازمانهای AID و NSID ادغام شدند تا جامعه طراحان داخلی آمریکا را تشکیل دهند. قابل ذکر است که انجمن بین المللی طراحی داخلی نیز در سال ۱۹۹۴ تأسیس گردید.
همچنین، در دهه ۱۹۶۰ تلاشهای بسیار زیادی به منظور صدور مجوز قانونی برای انجام فعالیت طراحان داخلی، به روشهای مختلف و از طریق عنوان یا فعالیتهای عملی آغاز شد. در سال ۱۹۸۲، ایالت آلاباما، اولین ایالتی بود که قانون مربوط به مقررات حرفه طراحی داخلی را تصویب کرد. امروزه، ۲۵ ایالت و حوزه قضایی تعدادی از مقررات مربوط به طراحی داخلی را تصویب کردهاند.
تعریف حرفهای طراحی داخلیطراحی داخلی یک حرفه چند منظوره (چند وجهی) است که در آن راه حلهای خلاقانه و فنی در یک ساختار برای دستیابی به یک محیط داخلی ساخته شده بکار میرود که مشکلات مربوط به مشتری را حل میکند و فضای کاری را به استراتژیها و اهداف کسب و کار مرتبط با حرفه طراحی داخلی پیوند میدهد. این راه حلهای مربوط به حرفه طراحی داخلی کارآمد و مؤثر هستند، کیفیت زندگی و فرهنگ ساکنان فضای مورد نظر را ارتقاء میبخشند و از نظر زیبایی فضای مورد نظر، برای انجام طراحی داخلی، بسیار جذاب و چشمگیر هستند.
طراحیهای داخلی در پاسخ به نمای ساختمان مورد نظر و هماهنگی با آن ایجاد میشوند و مکان فیزیکی و زمینه اجتماعی پروژه مورد نظر برای انجام طراحی داخلی را نیز تأیید میکنند. طراحیهای داخلی باید بر اساس الزامات مندرج در قوانین و مقررات مربوط به آن باشند و اصول پایداری محیطی را ارتقاء بخشند.
منبع مطلب طراحی داخلی